فقر آهن یا کم خونی چیست؟
مشکل فقر آهن بسیار جدی و مهم است، زیرا لازمه ساخت هموگلوبین، یعنی پروتئین موجود در گلبول‌های قرمز خون که به آن‌ها امکان حمل اکسیژن در بدن را می‌دهد، آهن است. فقر آهن، منجر به پایین آمدن هموگلوبین خون می‌شود. در نتیجه باید برای رفع کم خونی اقدام کرد.
اگر بدن با مشکل هموگلوبین پایین خون روبرو باشد، بافت‌ها و ماهیچه‌ها اکسیژن کافی دریافت نکرده و کارآمدی خود را از دست می‌دهند که نتیجه آن بیماری کم خونی است.
اگرچه انواع مختلف آنمی وجود دارد، کم خونی ناشی از فقر آهن شایع‌ترین نوع آن در سراسر جهان است.
از علل شایع فقر آهن و علت کم خونی می‌توان به مصرف ناکافی آهن به دلیل رژیم غذایی ضعیف یا رژیم‌های محدود کننده، بیماری التهابی روده، افزایش نیاز آهن در دوران بارداری و خونریزی در طی دوره‌های قاعدگی شدید یا خونریزی داخلی اشاره کرد.
علت کم خونی هر چه باشد، فقر آهن می‌تواند منجر به علائم ناخوشایندی شود که بر کیفیت زندگی تأثیر می‌گذارد. این موارد شامل بهداشت ضعیف، تمرکز و بهره‌وری کاری است.
نشانه های کم خونی چیست؟
نشانه های کم خونی و علت کم خونی بسته به شدت آنمی، سرعت پیشرفت آن، سن و وضعیت سلامتی فعلی شما متفاوت است. در بعضی موارد، افراد هیچ مورد از علامت فقر آهن را تجربه نمی‌کنند.
در اینجا 10 مورد از نشانه های کم خونی و علائم کمبود آهن داریم که از شایع‌ترین آن‌ها شروع می‌کنیم
کم‌خونی فقر آهن چیست؟
کم‌خونی یا «آنِمی» به کاهش گلبول‌های قرمز سالم خون یا کاهش هموگلوبین گفته می‌شود که وظیفه ی اکسیژن رسانی به دستگاه‌های مختلف بدن را به عهده دارند.
همین کاهش گلبول قرمز و اختلال در اکسیژن‌رسانی به سلول‌های بدن، باعث بروز مشکل در اعضای متعدد بدن و ظهور علائم بسیاری می‌شود. در حال حاضر شایع‌ترین کم‌خونی، کم‌خونی فقر آهن است. آهن مهم‌ترین ماده برای ساخت هموگلوبین است و هنگامی که جذب این ماده کافی نباشد یا نیاز بدن به آن به دلیلی (مثلاً بارداری یا خونریزی مانند خونریزی زیاد هنگام قاعدگی) افزایش یابد، بیمار دچار کم‌خونی فقر آهن خواهد شد.
آهن مورد نیاز بدن چگونه تامین می‌شود؟
آهن مورد نیاز بدن از غذاهای مختلف مانند زرده‌ی تخم مرغ، گوشت، ماهی، جگر، حبوبات و … تأمین می‌شود. از دلایل کم خونی فقر آهن می‌توان به مواردی همچون تغذیه‌ی نادرست، گیاهخواری و جذب ناکافی آهن از غذاهای خورده شده اشاره کرد.
فرآیند جذب آهن نیاز به محیط اسیدی معده دارد. بنابراین مصرف همزمان آهن با داروهای ضد‌اسید معده، جذب آن را کاهش می‌دهد. همچنین مصرف همزمان آهن با شیر و لبنیات، مکمل کلسیم و منیزیم، چای و قهوه، غلات، توت‌فرنگی و طالبی توصیه نمی‌شود. از سوی دیگر مصرف همزمان آهن با ویتامین ث، روند جذب آن را افزایش می‌دهد.
میزان نیاز به آهن
نیاز روزانه به این ماده بسیار اندک و در حد یک میلی‌گرم است البته میزان نیاز به آهن براساس سن، جنس و وضعیت فیزیولوژیکی افراد متفاوت می‌باشد؛ مثلاً زنان باردار به علت افزایش حجم خون، رشد جنین و جفت و سایر بافت‌ها به آهن بیشتری نیاز دارند. در شیرخوارانی که شیرمادر می‌خورند در صورت سلامت مادران، میزان آهن موجود در شیر مادر برای ۶–۴ ماه اول زندگی کافی است ولی از شش ماهگی به بعد استفاده از قطره آهن توصیه می‌شود. در کودکانی که از شیرخشک استفاده می‌کنند معمولاً کمبود آهن وجود ندارد. در نوزادانی که با وزن کم متولد می‌شوند، ذخایر آهن اغلب اندک بوده و باید از ۳ ماهگی آهن اضافی به صورت قطره خوراکی خورانده شود. همچنین بستن پیش از موقع بند ناف نیز به این دلیل که نوزاد را از یک سوم کل خونش محروم می‌کند، خطر فقر آهن را افزایش می‌دهد.
علائم فقر آهن چیست؟
شناختن علائم فقر آهن اهمیت زیادی دارد که می‌تواند به درمان و پیشگیری به موقع از آن کمک کند. شایع‌ترین علائم کم خونی عبارتند از:
- رنگ‌پریدگی پوست، لب‌ها و ناخن‌ها
- احساس خستگی یا ضعف
- سرگیجه، سردرد
- تنگی نفس
- ضربان سریع قلب
- عدم تمرکز، خواب آلودگی و بی‌حوصلگی
- ریزش مو
- تغییرات خُلقی (مانند بداخلاقی)
- کمبود انرژی
کم‌خونی فقر آهن با یک آزمایش خون ساده قابل تشخیص بوده و معمولاً با تجویز مکمل آهن درمان می‌شود.
درمان فقر آهن به چه شکل انجام می‌شود؟
همان طور که اشاره کردیم درمان فقر آهن بامصرف مکمل آهن برطرف می‌شود. از نکات بسیار مهم در انتخاب مکمل آهن، مقدار آهن موجود در آن، وضعیت جذب و تحمل گوارشی آن است. بسیاری از مکمل‌های موجود در بازار به مقدار کافی آهنِ قابل جذب ندارند و باید به دفعات در روز مصرف شوند. از سوی دیگر بعضی از مکمل‌های آهن باعث بروز عوارضی شدیدی مانند تهوع، یبوست، دل‌درد، اسهال و تغییر رنگ مدفوع می‌شوند. بنابراین باید در انتخاب مکمل آهن در درمان فقر آهن دقت کنیم.
عوارض فقر آهن کدامند؟
فقر آهن عوارض نامطلوبی روی گروه بزرگی از سلول‌ها، بافت‌ها و اعضای بدن دارد. فقر آهن گاهی روی کارکرد برخی از اعضای مهم بدن مانند خون، به شدت تاثیر منفی می‌گذارد.
بیشترِ ما با کم‌خونی فقر آهن آشنا هستیم. در این بیماری، منابع آهن بدن برای تولید هموگلوبین که در خون، مسؤول جابه‌جایی اکسیژن است، کافی نیست.
گاهی میزان آهن بدن کم می‌شود، ولی این کمبود آن‌قدر زیاد نیست که باعث کم‌خونی فقر آهن شود.
کاهش غلظت آهن در مایع بین‌سلولی و داخل‌سلولی بدن روی بسیاری از فرآیندهای بیوشیمیایی بدن تاثیر می‌گذارد و کارکرد اعضای بدن را از حالت ایده‌آل دور می‌کند. یکی از این اعضا، دستگاه ایمنی بدن است.
عوارض ازدیاد سطح آهن خون چیست؟
به همان اندازه که فقر آهن برای بدن زیان دارد، ازدیاد سطح آهن هم به کارکرد برخی اعضای بدن آسیب می‌زند.
در بیشتر موارد، کافی نبودن میزان مصرف غذای غنی از آهن، باعث فقر آهن می‌شود.
این نوع از فقر آهن، شایع‌ترین مشکلی است که در مورد میزان آهن بدن در همه جوامع، به‌خصوص کشورهای در حال توسعه گزارش می‌شود.
ازدیاد میزان آهن در بدن بسیار کمتر رخ می‌دهد. عوامل زیر ممکن است باعث ازدیاد سطح آهن در بدن شوند:
- برخی بیماری‌های ارثی مانند هموکروماتوز (جذب بیش از حد آهن در روده)
- هِمولیز (نابودی بیش از حد گلبول‌های قرمز خون)
- تزریق خون به دفعات زیاد
- برخی از عفونت‌ها
- بیماری کبدی ناشی از الکل
فقر آهن و عفونت‌ها
میزان آهن بدن و کارکرد سیستم ایمنی، رابطه نزدیکی با هم دارند.
برخی پژوهش‌های معتبر پزشکی حاکی از این هستند که فقر آهن باعث می‌شود فرد بیش از پیش مستعد ابتلا به بیماری‌های عفونی شود. به عبارت دیگر کسانی که فقر آهن دارند، بیشتر دچار عفونت می‌شوند.
همچنین گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد فقر آهن با تشدید علائم عفونی در برخی بیماران همراه بوده است.
همیشه یادمان باشد که کارکرد دستگاه ایمنی فقط به یک عنصر و یک ماده وابسته نیست. وجود تعادل و میزان کافی از مواد بسیار زیادی در داشتن یک سیستم ایمنی قوی نقش دارند. آهن یکی از آنهاست.
